Jak leczę

To zabieg polegający na dokładnym badaniu przyczyny bólu w obrębie kręgosłupa i kończyn, a także na ręcznym przywracaniu bezbolesnych ruchów.

Główne wskazania do zabiegu to bóle kręgosłupa, dyskopatia, podrażnienia korzeni na tle rwy kulszowej lub rwy barkowej, zwyrodnienia stawu kolanowego czy biodrowego, stany po skręceniach, zwichnięciach z przykurczem mięśniowym lub stawowym, zmiany przeciążeniowe w ścięgnach, więzadłach czy mięśniach.

Terapeuta manualny podczas dokładnego badania klinicznego stara się określić przyczynę bólu pacjenta. Ból taki może być wywołany na przykład, za dużą lub za małą ruchomością pomiędzy kręgami, ich zablokowaniem, zakleszczeniem nerwu, dyskopatią, podrażnieniem lub skróceniem jednego lub kilku mięśni, stanem zapalnym więzadła lub ścięgna. Przyczyn może być może być bardzo wiele, dlatego terapeuta musi się wykazać ogromną wiedzą w zakresie patologii i różnicowania zaburzeń w narządzie ruchu.

Do najczęściej wykonywanych technik leczniczych stosowanych przez terapeutę manualnego są zabiegi  mobilizacji stawowej czyli wolnego przywracania prawidłowego ruchu, oraz manipulacji czyli szybkiego uruchomienia z towarzyszącym często klikiem.

Mobilizacje układu nerwowego (np. uruchomienie ze zrostów korzeni nerwowych po rwie kulszowej lub rwie ramiennej), punktowy masaż poprzeczny więzadeł i ścięgien (np. w przypadku łokcia tenisisty lub golfisty), relaksację i masaż funkcyjny mięśni (dla ich rozluźnienia i poprawy ruchu w stawach nad którymi te mięśnie przebiegają), rozciąganie mięśni ( w przypadku ich przykurczu) oraz trening rehabilitacyjny (odtwarzający siłę i wytrzymałość uszkodzonych tkanek).

Czasami okazuje się że dolegliwości bólowe trwające od kilku miesięcy można zlikwidować w czasie jednego lub kilku zabiegów. Pacjenci uzyskują poradę w jaki sposób uchronić się przed nawrotem uporczywych objawów oraz uczą się ćwiczeń korygujących.

Zabiegi te powinny być wykonywane tylko przez wysoce wykwalifikowana kadrę medyczną-lekarzy i fizjoterapeutów.

jest skuteczną metodą leczenia bólu mięśniowo-powięziowego (MPS). Zespół bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest jednym z najczęściej przeoczanych rozpoznań u pacjentów z bólem chronicznym i dotyczy aż 85% pacjentów z bólem przewlekłym. Terapeuta na podstawie wywiadu i dokładnego badania manualnego odnajduje aktywne strefy bólowe odpowiadające często za ból rzutowany(przeniesiony). Celem skutecznej terapii punktów spustowych jest uwolnienie lokalnego skurczu mięśniowego, zwiększenie mikrokrążenia, a także zahamowanie procesów zapalnych. Czym bardziej precyzyjne leczenie punktu spustowego, tym lepsze rezultaty. Międzynarodowi specjaliści leczenia MPS są zgodni, iż najskuteczniejszą formą terapii punktów spustowych jest połączenie technik manualnych i igłoterapii suchej. Nazwa sucha igłoterapia oznacza że do zabiegu używa się cienkich igieł akupunkturowych( nie iniekcyjnych ). Zabieg ten nie jest akupunkturą. Jest to obecnie najskuteczniejsza metoda walki bólem.

jest to unikalny system pracy z patologią stopy w oparciu o stosowanie indywidualnych wkładek termoplastycznych, kształtowanych bezpośrednio do stopy chorego. Badanie przeprowadza się na podoskopie uzyskując dokładny obraz biomechaniczny podeszwy. Jednocześnie analizuje się dokładny przebieg zaburzenia funkcjonalnego i strukturalnego łańcucha mięśniowo stawowego całej kończyny dolnej. Niewłaściwa mechanika stopy zmienia  liniowość kończyn będąc  przyczyną licznych patologii przeciążających  stawy .Odpowiedni dobór wkładki przyczynia się do korekty ustawień dając komfort zapobiegając dalszym przeciążeniom i urazom.

Niektóre problemy bezpośrednio spowodowane złą mechaniką stopy:

czyli torowanie nerwowo-mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, którą chory utracił. Siła mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała. Wykorzystanie w terapii najsprawniejszych rejonów ciała prowadzi do uzyskania aktywności ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne pobudzenie receptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.

Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze. Terapia metodą PNF  postrzega pacjenta całościowo. Jest to metoda bezbolesna, wysoce edukująca pacjenta i skuteczna.